Substrate specificity of Auloporida (Tabulata) from the Skały Fm. (Upper Eifelian-Lower Givetian) of the Holy Cross Mts., Poland, has been recognized. Kyrtatrypa sp., a rare species in the formation (under 5%), was the most often encrusted brachiopod (59% of investigated specimens), while the most often occurring brachiopod, Aulacella eifeliensis (de Verneuil) was nearly not encrusted. The majority of encrusted brachiopods were larger than 20 mm, while smaller brachiopods occur abundantly in the Formation. The substrate specificity has been caused mainly by the ornamentation of the host's shell. The position of corallites along the commissure of the brachiopod shell proves that auloporids often encrusted living hosts. The epizoan probably used water currents produced by brachiopod's lophophore impoverishing the host's food composition, their relationship can therefore be described as scramble competition.

On met en évidence la particularité du choix du substratum par les Auloporides (Tabulés) de la Formation de Skały (Eifélien supérieur-Givétien inférieur) des Monts Sainte-Croix (Pologne). Kyrtatrypa sp., un brachiopode rare dans la Formation (moins de 5 % du matériel étudié), est l'espèce la plus incrustée (59 % du matériel étudié), tandis que l'espèce la plus commune, Aulacella eifeliensis (de Verneuil), ne l'est presque pas. La majorité des formes incrustées dépasse 20 mm, alors que des formes plus petites sont présentes en grande quantité dans la Formation. L'ornementation de la coquille constitue le critère déterminant pour la fixation de l'épibionte. La position des corallites le long de la commissure du brachiopode prouve que les auloporides incrustaient souvent des brachiopodes vivants. L'épizoaire utilisait probablement les courants d'eau produits par le lophophore de l'hôte, appauvrissant ainsi les apports nutritifs de ce dernier. Leur relation mutuelle peut donc être décrite par le terme technique anglais scramble competition.

W pracy opisano selekcję w wyborze podłoża przez aulopory (Tabulata) z formacji skalskiej (górny eifel-dolny żywet) z Gór Świetokrzyskich. Kyrtatrypa sp., ramienionóg rzadki w tej formacji (poniżej 5%), byl najczęściej inkrustowany (59% badanych okazów), podczas gdy najczęściej występujący gatunek, Aulacella eifeliensis (de Verneuil) nie był inkrustowany prawie w ogóle. Wiekszość inkrustowanych ramienionogów była wieksza niż 20 mm, podczas gdy mniejsze ramienionogi występują w formacji masowo. Selekcja podloża była spowodowana głównie rzeźbą skorupki hypobionta. Położenie koralitów wzdłuż komisury skorupki ramienionoga świadczy o tym, że aulopory często porastały ramienionogi przyżyciowo. Epibiont prawdopodobnie wykorzystywał prady, wytwarzane przez lofofor hypobionta, zubażajac jego sklad pokarmowy. Relacje pomiedzy nimi mogą więc być opisane jako scramble competition.